środa, 18 kwietnia 2018

Gordon Parks w książkach



Minął rok od otwarcia pierwszej wystawy zdjęć Gordona Parksa w Polsce: "Gordon Parks. Aparat to moja broń". Pytania o jego książki pojawiały się jeszcze przed wernisażem. Jak dla mnie #dzienbezparksadniemstraconym więc zawsze jest dobry moment, żeby zajrzeć do książek jego albo o nim. Od czego zacząć czytać, gdzie oglądać, które dotknąć... spróbuję odpowiedzieć w kilku częściach. Zaczniemy od najmłodszych czytelników. Książki dla dzieci.
Aha, tak dla ścisłości, nie ma nic po polsku. Do wrocławskiej odsłony wystawy Muzeum Współczesne wydało katalożek, bardziej o filmach i ze skrótem biografii. [biografia tutaj]


Carole Boston Weatherford, Gordon Parks. How the Photographer Captured Black and White America, wyd. Albert Whitman & Company, Chicago 2015


Książka dla dzieci, 4-8 lat. To klasyczna ilustrowana książka dla dzieci. Są tylko cztery zdjęcia, które wykonał Parks, w końcowej części – strickte biograficznej. W ilustrowanej przez Jamey Christoph’a części fotografie Parksa są „prze-rysowane”. 
Jest to historia o potędze fotoreportażu, marzeniach i motywacji konkretnego człowieka. O odmienianiu świata za pomocą zdjęć. O jednej sesji, czy jednym temacie, właściwie to historia o jednym zdjęciu – Elli Watson, sprzątaczki z budynku FSA. 
To także opowieść o roli fotografa, no i oczywiście o samym Gordonie i jego „walce”. Świetny bohater książki dla dzieci!









Ann Parr, Gordon Parks, No Excuses, wyd. Pelican Publishing Company, Gretna 2006


Książka dla dzieci, 8-11 lat. Z serii “Juvenile nonfiction”. Prezentuje życie Parksa w prosty i „prasowy” sposób. Najważniejsze zdjęcia są podpisane – fragmentami innych wypowiedzi, cytatami. To pierwsza ksiażka Ann Parr, która natknęła się na artykuł o Parksie w lokalnej prasie. Odkryła, że, tak jak ona, Parks pochodzi z Kansas. „No excuses” odnosi się do słów Mamy Parks – „To, co może robić biały chłopak, możesz także ty – bez wymówek.”

To także opowieść o potędze fotoreportażu. Bardziej o roli fotografa, o publikowaniu i o historiach stojących za zdjęciami. Ale „ilustracje” to przede wszystkim zdjęcia. Ułożone w sposób umożliwiający opowieść o życiu fotografa. Oprócz zdjęć Parksa, są fotografie z jego archiwum. Jest też kilka ilustracji, które uzupełniają brakujące zdjęciowo – narracje. Jak choćby scena, niezarejestrowana na zdjęciu, rozmowy Parksa z Wilsonem Hicksem z „Life”. To pozycja dla przyszłych fotografów. 






9 komentarzy:

  1. Za pół roku jak będę miał dziecko to sam będę czytał tą książkę.

    OdpowiedzUsuń
  2. Jego książki okazały się dla mnie mega pomocne w trudnym okresie życia. Miałam depresję i nie wiem co w nich mi pomogło ale jednak pomogły. Za to mam wielki szacunek dla tego autora.

    OdpowiedzUsuń
  3. No fajne książki dla osoby która umie w miarę angielski to na pewno jest w stanie przeczytać i się dobrze bawić. Ja lubię takie książki z historią która trzyma w napięciu.

    OdpowiedzUsuń
  4. Z tego blogu jestem zadowolony bo wszystko jest bardzo idealnie napisane.To na pewno jest bardzo dobrze na 100 procent.

    OdpowiedzUsuń
  5. Ten blog jest bardzo ciekawy i dodatkowo z tego co widzę dużo osób tutaj zagląda.To na pewno jest bardzo dobrze na 100 procent.

    OdpowiedzUsuń
  6. Very good post. I will be facing some of these issues as well..

    OdpowiedzUsuń
  7. Fantstic blog! Do you have anyy suggestions for aspiring writers?
    I'm planning to start my own site soon but I'm a little lost on everything.
    Would you propose starting with a free platform like Wordpress or go for a paid
    option? There are soo many options out there that I'm completely
    ovdrwhelmed .. Any recommendations? Kudos!

    OdpowiedzUsuń
  8. Ogród to miejsce prywatne, dlatego powinno być chronione przed przechodniami, zwłaszcza w mieście. Dlatego warto w ogrodzie postawić stylowe donice, które będą pełniły dwie zasadnicze funkcje. Zasłonią ogród od strony drogi, dzięki czemu obcy nie będą podglądać właścicieli, a poza tym sprawią, że ogród będzie świetnie wyglądał.

    OdpowiedzUsuń
  9. Świetnie napisany artykuł. Jak dla mnie bomba.

    OdpowiedzUsuń